Hebbes! Mijn eerste Kruisbek. Een mannetje. Precies een week nadat Arno ons had laten zien waar hij ze eerder zag en ook precies op die plek.
Toen ik het gebied in liep, vlogen er al een stuk of dertig over. Ik vreesde dat daarmee mijn beurt voorbij was. Gelukkig landden er wat later een stuk of acht in de bomen langs het pad waarop ik liep. Ik kreeg er slechts één vrij in de zoeker, maar beter één dan géén, toch? En vlak daarop begon het zachtjes te regenen en was mijn beurt écht voorbij. Maar mijn dag kon niet meer stuk!
De volgende alstublieft.