Toen ik deze vogel voor het eerst in de 1ste Haven zag dobberen, dacht ik van doen te hebben met een Zilvermeeuw met een gebroken snavel. Mis evenwel. Die hoort zo.

De snavel
Op die snavel staat een soort brug met de neusgaten. Dit schrijft de site www.noordzee.nl over die neusgaten.

Die van noordse stormvogels zijn niet, zoals bij andere vogels, twee kleine gaatjes bovenin de snavel, maar de open uiteinden van twee opvallende ‘neusbuisjes’. Het nut hiervan is niet helemaal duidelijk. Behalve om zout water af te voeren*, schijnen ze er ook vieze geurtjes mee te kunnen opsporen. Handig wanneer je net als noordse stormvogels ook dode dieren lust. Een andere theorie is dat ze er verschillen in luchtdruk mee kunnen waarnemen. Dat helpt bij het keilen. Hij kan dan met zijn neus voelen waar de opstijgende luchtstroom het sterkst is.

* Zoute druppels
Met het voedsel en zeewater krijgen ze veel zout binnen. Bij mensen en de meeste andere dieren wordt zout door de nieren uit het bloed gehaald en daarna uitgeplast. Maar zeevogels hebben een speciale zoutklier die achter de ogen ligt. Vanaf die klier lopen twee buisjes naar de neusgaten en vandaar verlaat het zout, opgelost in water, hun lichaam. Daarom hangt er vaak een druppel aan hun snavel en zie je ze af en toe met hun kop schudden om van die druppels af te komen. Eigenlijk plassen ze dus een beetje uit hun neus.

 Hieronder wat links, onder andere naar pagina's met nog meer bijzonderheden over die aparte snavel.