Vanaf mijn boot kan je in de noordhoek van het Norremeer de eendenkooi van Warmond zien liggen. Vandaag ben ik er op excursie geweest.

Hij wordt door vrijwilligers geheel gereconstrueerd. Een flinke klus nog en leuk om te zien. Hier onze gids Hans bij een van de vangpijpen.

 

Witte Kwikstaart (juv.)

Na afloop ben ik het pad nog even afgelopen richting het bosperceel aldaar. Het wemelde daar van de Witte Kwikstaarten. Dit jong haalde het Vogelalbum. Ik moet binnenkort nog eens terug met een stoeltje, een camouflagenetje en mijn 500mm, want dan lopen ze bij wijze van spreken over je heen. Dan moet er vast een betere foto te maken zijn. Ik krijg het druk!

Het pad van een Kiekjesdief gaat niet altijd over rozen. Zoals vandaag bijvoorbeeld.

Met mijn boot struinde ik de oevers langs en kiekte wat Grutto's. Sommige van heel dichtbij en in leuke poses, dacht ik, maar daarover straks. Toen ik daarna aan een eiland aanlegde en daar even de benen ging strekken schoot uit het riet een vrouw Bruine Kiekendief te voorschijn. Kennelijk verstoorde ik haar in haar broeden. Alras kwam ook pa aanvliegen en samen cirkelden ze steeds in de buurt. Op een gegeven moment doken ze telkens opzichtig een stukje verderop het riet in, om mij de indruk te geven dat hun nest daar was. Inmiddels had ik mij al weer teruggetrokken op mijn boot om van een afstandje de zaak te volgen. Dat was echter niet ver genoeg om hen gerust te stellen. Pas toen ik had losgegooid speerde moeders weer naar haar oude nest. Dus toch.

Alle foto's gingen de mist in. Kennelijk was het programmawieltje van mijn nieuwe camera verdraaid en was ik vergeten te checken of wat ik schoot ook goed over kwam. Voor joker dus alles, maar wel een grappige Kiekendief-ervaring rijker.

De afgebeelde Grutto-man schoot ik vorig jaar op bijna dezelfde stek en onder bijna dezelfde omstandigheden.

Gisteren was door de trektellers de Roodhalsfuut gesignaleerd. Die wilde ik ook wel. Zo kwam hij, naast de Geelpootmeeuw, de Drieteenmeeuw en de Groenpootruiter, op mijn verlanglijstje voor vandaag. Hoewel het weer meezat en mijn wisselende gezelschap aangenaam, kwam alleen de laatste acceptabel voor de lens. Ik ben er wel tevreden mee en zeker met het feit dat ik niet geheel gesloopt op de basis terugkeerde. In het Vogelalbum en op waarneming.nl staat er trouwens nog een.

Het Walhalla voor meeuwen en andere strandlopers. Bij de zandsuppletie bij het Noordelijk Havenhoofd waren er vele duizenden. Zoveel had ik er nog nooit bij elkaar gezien. Ook de Groenpootruiter was er weer. Ik kiekte hem wat mooier dan gisteren. Oordeel zelf in het Vogelalbum. Daar staat trouwens ook nog een opname van een Bonte Strandloper. Die scharrelde er ook rond tussen zijn Drieteen-broeders.

Duizenden meeuwen doen zich tegoed aan de lekkernijen die de zandsuppletie op Scheveningen ze brengt. Zandzuigers halen kilometers ver op zee zand op dat via buizen het strand op wordt gespoten. Daar komen allerhande schaaldieren en vissen in mee. Genoeg reden dus voor al die beesten voor een dagje Scheveningen.

Tussen al die meeuwen zitten ook wat steltlopers, waaronder de voor mij nieuwe soort, de Groenpootruiter. Ik had alleen mijn Canon Powershot bij me, dus de foto is pet en dient alleen ter determinering. Er komen vast nog genoeg momenten om hem over te maken, want het opspuiten gaat nog maanden duren. Wordt dus vervolgd hoop ik.

Driemaal is scheepsrecht. Dat geldt zeker voor mijn Kuifaalscholver. De derde poging werd niet door iedereen begrepen, maar leverde toch mooi een plaats op in de database. Mijn boze bui toch een beetje overgedreven. Zie http://www.birdpix.nl/album_page.php?pic_id=192801