De Klapekster stond vandaag op het menu. Arno had mij getipt over een mogelijke locatie en die klopte. Op de heenweg zag ik nog niets, maar op de terugweg vanaf de Ganzenhoek zat hij op de aangewezen plek - tegen het licht in - in de top van een struik. Met de verrekijker kon ik vaststellen dat hij het écht was. Jippy, missie half geslaagd! Met de camera op een vol punt op overbelichten vlug wat ver-weg-bewijsplaatjes geschoten, toen hij plots op mij af vloog en aan de goede kant van het licht redelijk dichtbij ging zitten. En wat dacht je wat? Baden-Powel had het nog zo gezegd: 'Be Prepared'! Maar ik? Eerst geklikt en toen bedacht dat hij nog op overbelichten stond. Te laat! Gevlogen. Nog een paar keer redelijk in het licht geland, maar telkens te ver weg voor het mooi. Maar ik heb hem, soort 201. Hier het bewijs, met dank aan Arno. En ik weet nu waar ik het zoeken moet.
Zie ook mijn registratie op waarneming.nl.
Je gelooft het of niet maar ik had zojuist als ontbijtshow voor mijn raam langs zwevend/vliegend eerst een Ruigpootbuizerd en nog geen minuut erna ook nog een Velduil.
Die eerst kwam uiterst vaag - maar goed genoeg om hem definitief te kunnen determineren - op de in der haast gemaakte foto's*. Die uil echter zat zo dicht tegen de gevel van mijn flat aan en kwam zo rakelings (op twee meter) over mijn fototoestel heen, dat mijn autofocus (die op > 3 meter stond) er niet mee overweg kon.
Ik ben nog een beetje sprakeloos! (*Zie ook mijn registratie op waarneming.nl.)
Mijn ochtendronde door de haven leverde mij, naast een aantal leuke sociale contacten, geen Zeekoet of andere spectaculaire waarnemingen meer op. Dat werd 's middags na de Jumbo en de lunch ruimschoots goed gemaakt. Op het Zuidelijk Havenhoofd vlogen al gelijk de Tapuiten, de Oeverpiepers en de Winterkoninkjes me om de oren. Ik heb er aardig wat foto's aan overgehouden. Maar het werd nóg mooier. Ongeveer kwart over drie kwam, achter een binnenvarende sportvisser, een juveniele Jan-van-gent mee. Voordat hij erop stond zwenkte hij echter af en landde even verderop in zee. Ik kon toen nog wat ver-weg-bewijsplaatjes schieten. Maar het gaat nóg verder..
Hij was nog niet opgevlogen of daar dook letterlijk de Zeekoet op tussen de koppen. Hij kwam ruim op de foto. Ook wel wat te ver weg, maar zijn worsteling met een veel te grote vis - die hij uiteindelijk ook moest laten gaan - staat er acceptabel op.
Het was me het dagje wél meneer Dröge!
(Zie ook waarneming.nl en mijn Vogelalbum.)
De Noordse Stormvogel zat vanmiddag nog in het hoekje achter de steiger van de sleepboot Oceaan II. Ik zag dat daar iemand een emmer visafval het water in kieperde en kennelijk hapte hij daar heerlijk van mee. Ik heb hem op waarneming.nl gezet, te zamen met een jonge Zwarte Roodstaart die ik ontdekte bij de nieuwe helling in de zwaaikom.
Diezelfde Michel van gisteren had mij getipt dat ik vandaag op de Pier moest zijn gezien de weersvoorspellingen.
En inderdaad, er was behoorlijk wat te zien. Vaak ver weg, maar heel af en toe dichtbij genoeg voor een bewijsplaatje.
De Kleine Jager en de Vale Pijlstormvogel, die ik wist te kieken, had ik nog niet in mijn verzameling, dus daar was ik wel blij mee. Maar ook voor deze twee en voor de Zeekoet geldt, net als gisteren: volgende keer graag dichterbij! (Zie ook mijn registraties op waarneming.nl. Met dank aan Leo en de andere trektellers, anders had ik ze nooit kunnen duiden (als ik ze dan al gezien had).)
Ik was vanochtend op de Kaag op zoek naar de jonge Koekoek die ik gezien meende te hebben op de Lakerpolder, toen er ineens een Koekoek-achtige vogel vanaf diezelfde Lakerpolder overvloog naar de Kogjespolder*. Een véél lichtere buik, een vleug donkerrood in de vleugel en meer contrast in zijn verenpak dan een volwassen of jonge 'gewone' Koekoek, volgens mij een wat anders gevormde staart en op zijn witte kop een zwart petje. Ik kreeg hem goed in de kijker en dacht meteen aan een Kuifkoekoek, maar kan het niet bewijzen. Ik heb hem nog een paar keer in de rand van de Kogjespolder van wilg naar wilg zien vliegen*, maar een foto heb ik er helaas niet van kunnen maken. (* Link naar het bijbehorende kaartje.)
Ik heb lang getwijfeld of ik dit wel op mijn site moest zetten, omdat ik het niet met foto's kan staven, maar waarom ook niet. Het kan best eens een unieke waarneming geweest zijn tenslotte, toch? Als het iets beter weer wordt ga ik een nieuwe poging doen hem terug te vinden en dan gelijk te kieken, dus wie weet t.z.t. meer.
(Illustratie van Wikipedia.)
Toen ik richting 't Joppe voer, landde deze Kleine Mantelmeeuw vlak bij mijn boot om de tegenspartelende Spreeuw de baas te kunnen. Een luguber gezicht, maar ja zo gaat dat in de natuur. Effe verzuipen en dan naar binnen werken. Of het uiteindelijk is gelukt heb ik niet meer kunnen zien, want hij moest regelmatig verkassen om de kapers van de kust te houden. Een tweede foto staat in het Vogelalbum.
Een wat vrediger tafereel trof ik op de Lakerpolder. Daar landden vier Lepelaars zonder enge beestjes op hun lepel. Dat zie ik toch liever.
Zie voor de exacte locaties van deze laatste twee waarnemingen mijn registraties op waarneming.nl.
Het Bruine Kiekendief-nest aan de ingang van de Sassenheimervaart heeft tenminste één jong opgeleverd. Vanmorgen zag ik het stel druk in de weer met het invliegen van prooi voor het inmiddels vliegvlugge jong. De overdracht daarvan moest nog duidelijk geoefend worden, maar de bedoeling was goed. (Zie de diapresentatie - klik eventueel op het YouTube-logo voor een grotere versie).
Aan het einde van mijn vaardag zag ik zo'n zelfde tafereel ook boven het Bruine Kiekendief-nest op de Noordpunt van de Kogjespolder. Daar waren echter tenminste drie hongerige snavels te vullen en ook daar verliep de prooioverdracht verre van vlekkeloos. Wél erg leuk om te zien en te horen.
Tussen die bedrijven door was het op de Lakerpolder ook een drukte van belang. Ik schat een duizend Grauwe Ganzen, met daartussen twee Lepelaars, een Buizerd, twee Bruine Kiekendieven, tientallen Kievieten, een Purperreiger en allerhande steltlopertjes. Boven de polder cirkelden tijdens mijn lunchpauze twaalf Ooievaars en ook de Torenvalk die mij altijd om die tijd komt bezoeken was present. De jonge Koekoek, waar ik eigenlijk naar op zoek was, heb ik echter nog niet getroffen. In de randen van de polder, waar ik er toch wel een verwacht, was het betrekkelijk stil.
Een prachtige dag en onbegrijpelijk dat ik vrijwel de enige was op de plas, terwijl het midden in de vakantietijd is en prachtig watersportweer was. Maar ik vind het best zo. Laat mij maar stilletjes genieten.