Mijn vogelblog
Er zijn van die dagen dat het niet lukt. Zo ook vandaag. Het begon bij de Draaihals die gisterenavond was gemeld op Koudenhoorn. Die was dus - toen ik vanmorgen daar aan kwam varen - niet meer in beeld.
Hoewel ze niet tippen aan een Draaihals, dacht ik als goedmakertje daarna nog een Koekoek, een Rietzanger en een Rietgors te hebben gescoord. Nu achter de computer blijken hun foto's miserabel te zijn. Van die dingen dus.
Aan het einde van mijn vaardag leek het allemaal toch nog goed te komen. Ik wilde het vrouwtje Bruine Kiekendief van de - voor mij - nieuwe stek aan de Aderpolder graag op de foto hebben. En wat dacht je wat: op de hele Kaag vrijwel geen Kiek te zien, maar zij kwam speciaal voor mij omhoog. Een heel verfomfaaid verenpak, maar toch. Doch ook haar foto's krijgen bij nader inzien geen voldoende.
Soms zit het tegen en soms ook....
- Gegevens
Ik ging speciaal naar de Kleipoel om te proberen de ring van het plaatselijke mannetje op de foto te krijgen. Hij werkte goed mee, maar de opdracht bleek ondoenlijk. Ik mocht al blij zijn dat ik zijn ring zag, laat staan dat ik ook nog de inscriptie zou kunnen lezen. Mis dus.
Mijn tweede taak die ik mijzelf had opgelegd, was het fotograferen van het stel op de Aderpolder. Ik koos positie in de Keverhaven. Van daar uit heb je goed zicht op de locatie. Ik zag het mannetje als eerste en het vrouwtje vrij snel daarna met nestmateriaal. Later, toen ik wat dichterbij was, kwam ook het mannetje nog met materiaal aanvliegen. Hij dropte het op een andere plek dan het vrouwtje. Om mij in verwarring te brengen? Of zouden ze verhuisplannen hebben? Geen idee.
Bijna terug bij de haven zag ik nog even hoe de Kieviten het leven van de Kooipolder-man zuur maakten. Geen moment rust.
De overige foto's staan onder deze knop:
- Gegevens
De fotobijschriften vertellen het verhaal. Klik en zie.
- Gegevens
Zag ik gisteren diverse Veldleeuweriken boven de bollenvelden hun zangvlucht uitoefenen, vandaag trof ik er in de Ganzenhoek een paar - heel even - op de grond. Dankzij de regen werd de foto uie, maar hij illustreert wel mooi de titel van dit verhaaltje. Kijk maar hoe hij erbij staat.
- Gegevens
Kievitkuikens kunnen zwemmen! En goed ook. Was onze reddingsactie dus volledig overbodig geweest! Wisten wij veel.
Het begon toen wij op de Ringvaart voeren. Er vlogen wat Kieviten erg neurotisch te doen. Plots zagen wij waarom. Vier Kievitkuikens staken de rijbaan naast de vaart over. Levensgevaarlijk met al die auto's. Ze haalden veilig de overkant, maar zaten nu zo dicht bij het water dat Ingrid en ik vreesden dat ze erin zouden kukelen. Wat te doen? Oppakken en aan de andere kant van de weg weer in het weiland zetten? 'Helaas' kon ik niet voor de wal komen door de harde wind, dus weinig 'oppakken'. Op een gegeven moment liepen ze zelfs op de de onderste van de twee lagen trottoirbanden die als oeverbescherming dienden. Help!!!
En ja hoor, daar had je de ellende al. Er lag er een in het water. Nog voordat we die hadden kunnen 'redden', lag nummer twee er ook in. Nummer een wist ik uit het water te vissen, tot ergernis van een van de ouders die mij wel kon aanvliegen. Inmiddels lag nummer drie er echter ook in. Paniek!
Het bleek echter zo te horen. Pa en ma stonden aan de overkant de zwemmers aan te moedigen en de twee die wij niet hadden kunnen 'redden', zwommen keurig naar ze toe, de hele Ringvaart over. Toen onze 'drenkeling' - vlak bij de overkant - ook maar weer overboord gezet. Dat werd door de ouders met enthousiasme begroet.
Nummer vier vond het water kennelijk te koud. Die treuzelde nog wat op de kant. Drie volwassen vogels hielden echter in de gaten of ook hij begreep wat de bedoeling was. Daar hadden ze ons bepaald niet bij nodig. Wij lieten hen dan ook maar. Opgelucht en een ervaring rijker: "Wattenbolletjes kunnen zwemmen!" Wie had dat nou gedacht?
- Gegevens
Het is eigenlijk allemaal te danken aan de schilders. Die begonnen vanmorgen al om kwart over zeven - gggrrr… - met het afbikken van het hekwerk van de galerijen. Dat was dus weinig uitslapen.
Ik besloot - na mijn, voor mijn doen, vroege douche - om, ondanks het matige weer en de nog matiger voorspellingen, tóch maar naar de Kaag te gaan. Ging het regenen, kon ik altijd nog binnen gaan sturen. Veiliger - qua regen - dan fietsen of Clingendaelen, bedacht ik zo.
Ik ging dan ook maar gelijk voor de Havik en de Koekoek. Nou die laatste lukte perfect. Ik was nog niet op de haven, of ik hoorde hem al, de slijmbal. Maar eerst even kijken of de Ransuil er nog zat en of de Torenvalken stand hadden gehouden.
De Ransuil zat er frank en vrij, de hele dag lang. Dat werden mooie prentjes, zowel aan het begin, als aan het einde van mijn vaardag. Voor de Torenvalken was het duidelijk te koud en te winderig. Die lieten zich niet zien, maar hebben wél het lange weekend - met de bijbehorende drukte op de haven - stand gehouden op hun nieuwe nesten volgens Robin.
Toen ik eenmaal op het water was en de Dieperpoel op draaide, zag ik op een paaltje een vogel zitten. Dat bleek dus de 'slijmbal' Koekoek. Hij was zo vriendelijk om bijna de hele Kooipolder met mij mee te vliegen. Telkens even op het dijkje naar iets eetbaars speuren, om vervolgens op een volgend paaltje te gaan zitten schranzen. Erg voorspelbaar en zéér fijn voor een varende fotograaf. Het werd een fraaie serie. Dank je de Koekoek dus!
En de Havik? Die kwam niet op de kiek. Er bewoog wél iets op zijn horst, maar niet herkenbaar.
Dan maar 'de Ransuil en de Koekoek' in plaats van 'de Havik en de Koekoek'. Ook goed, toch? Daarvoor wil ik best nog een keer 'vroeg' gewekt worden!
- Gegevens