Als je deze halve-dagmars over de Kwade Hoek in militaire diensttijd had moeten maken, had je aardig gebaald. Mist, kil, drassig, glad en af en toe een 'zeikpoot'. Maar ik genoot ervan, want ik deed het uit eigen vrije wil. Bovendien kreeg ik te zien waar ik voor kwam: drie Strandleeuweriken, een stuk  of twintig behoorlijk vliegerige Sneeuwgorzen en twee handenvol Fraters. Niet dat ze mooi op de foto kwamen - als ze er al op kwamen - maar ik houd er toch mooi een nieuwe soort (243) aan over, te weten deze Strandleeuwerik [foto]. De Frater is ook wel een nieuwe, maar die telt niet, want die was door de mist écht niet te platen. Daar moet ik dus nog een keer met wat mooier weer voor terug. In mijn volgende leven misschien.

Al met al een lekker dagje uit, met dank aan Cora en Ruud voor hun gezelschap in die - voor mij - onbekende, mistige, maar ook wonderschone wereld.