Deze Houtsnip (foto 1) heeft beet en daardoor ik dus ook.

Bij de Watersnip, onlangs in Zeeuw-Vlaanderen, vertelde ik John dat ik zijn houterige familielid nog nooit (goed) had gezien. Dat dat niet aan dovemansoren was gezegd bleek vanochtend. Toen kreeg ik namelijk een telefoontje van hem dat hij er een stelletje had gespot in zijn woonomgeving. Ik er naar toe, het laatste stukje gegidst door de Master Himself (ook nog steeds een beetje 'snip' trouwens). Er zaten er inderdaad drie. Krukje erbij en klikken maar.

Ze waren redelijk onbevreesd. Honden en voorbijgangers werden slechts met argwaan bekeken (foto 2), maar van twee zich op het ijs begevende jongelieden moesten ze niets hebben. Ze vlogen er vandoor. En ik trouwens ook, want de kou was aardig op mijn blaas geslagen; vandaar.

Beet dus, soort 214!