Je gelooft het of niet maar ik had zojuist als ontbijtshow voor mijn raam langs zwevend/vliegend eerst een Ruigpootbuizerd en nog geen minuut erna ook nog een Velduil.

Die eerst kwam uiterst vaag - maar goed genoeg om hem definitief te kunnen determineren - op de in der haast gemaakte foto's*. Die uil echter zat zo dicht tegen de gevel van mijn flat aan en kwam zo rakelings (op twee meter) over mijn fototoestel heen, dat mijn autofocus (die op > 3 meter stond) er niet mee overweg kon.

Ik ben nog een beetje sprakeloos! (*Zie ook mijn registratie op waarneming.nl.)

Mijn ochtendronde door de haven leverde mij, naast een aantal leuke sociale contacten, geen Zeekoet of andere spectaculaire waarnemingen meer op. Dat werd 's middags na de Jumbo en de lunch ruimschoots goed gemaakt. Op het Zuidelijk Havenhoofd vlogen al gelijk de Tapuiten, de Oeverpiepers en de Winterkoninkjes me om de oren. Ik heb er aardig wat foto's aan overgehouden. Maar het werd nóg mooier. Ongeveer kwart over drie kwam, achter een binnenvarende sportvisser, een juveniele Jan-van-gent mee. Voordat hij erop stond zwenkte hij echter af en landde even verderop in zee. Ik kon toen nog wat ver-weg-bewijsplaatjes schieten. Maar het gaat nóg verder..

Hij was nog niet opgevlogen of daar dook letterlijk de Zeekoet op tussen de koppen. Hij kwam ruim op de foto. Ook wel wat te ver weg, maar zijn worsteling met een veel te grote vis - die hij uiteindelijk ook moest laten gaan - staat er acceptabel op.

Het was me het dagje wél meneer Dröge!

(Zie ook waarneming.nl en mijn Vogelalbum.)