Ik dacht aanvankelijk dat ze mijn aanwezigheid niet op prijs stelde, het Torenvalkvrouwtje van 's-Gravenzande. Ze keek zo boos!
Toen ik mij dus maar een stuk had teruggetrokken en weer omkeek, bleek zij tóch op de rand te staan. Niet mijn schuld gelukkig. Dat was omdat het mannetje er aan kwam. Ik kiekte hem in de lucht. En omdat ik vervolgens op mijn schermpje keek of die was gelukt, had ik pas in de gaten dat er een wisseling van de wacht had plaatsgevonden, toen ik mijn volgende foto maakte en met verbazing bekeek. Zij was een hij geworden! Zijn beurt duurde maar kort, want na even de vleugels te hebben gestrekt, was het vrouwtje met dertien minuten alweer terug. Hij kon vertrekken, met dank, ook van mij!