Bij ons thuis was het zo: exact 6 uur aan tafel. Bij het Slechtvalkvrouwtje van de Watertoren is dat er kennelijk ook goed ingestampt.
Toen pa niet op tijd was met de boodschappen, stond ze even voor zessen kordaat op, haalde een prooi uit de logeerkamer en begon exact om 6 uur met voeren. Pa kwam daarna nog wel wat eten brengen, maar op een bedankje hoefde hij niet meer te rekenen. 6 Uur is 6 uur, ja!
En, oh ja: het zijn er inmiddels vier! Tussen twaalf en zes uit het ei gekropen en nu al even hard schreeuwend als de andere. Of hij echt al wat kreeg heb ik niet kunnen zien. Maar ja, ik haakte ook voortijdig af, want ik krijg dus om die tijd van oudsher ook honger.