Over de gezondheidstoestand van deze zeer zeldzame Geelsnavelduiker in Stellendam waren de geleerden het duidelijk niet met elkaar eens.
"Op sterven na dood!", vond de een. "Moe doch voldaan!", vond de ander. "Door al die opdringerige spotters durft hij nergens op de kant te komen om te rusten.", was ook een mening. Afwachten maar wat de natuur er zelf van vindt.
Dat ik naar Stellendam ging, was trouwens de schuld van John. Hij appte mij gisterenavond: "Je MOET naar die Geelsnavel: mooi te combineren met schepen in Stellendam." En hij had gelijk: twee vliegen in één klap. Een nieuwe soort (#324) en een nieuwe sleepboot. Bedankt voor de aansporing John!
En de Amerikaanse Smient? Die was - volgens een paar op hun schreden terugkerende mede vogelaars - ruim voordat ik aankwam gevlogen. Gelukkig maar, want het stierf er van hun collega's.... en ik was eigenlijk al "voldaan" (en had de soort stiekem toch al).