De Noordwijkerhoutse Bosgors is vrijwel niet te doen.
Die verstopt zich zo diep in de struiken en bomen, dat alleen een geoefend verrekijker hem kan zien bewegen. Ik zag en hoorde hem een keer overvliegen, maar van enige herkenning was geen sprake. Het was dat de kenners het zeker wisten.
De Dwerggors, die er tegenover zat, maakte het mij slechts een fractie gemakkelijker. Die hield zich ook schuil, maar bleef tenminste mooi op een vierkante meter scharrelen. Daar was soms nog iéts van te maken. Zeker toen hij even liet zien dat hij een teek had in zijn oogrand. Kijk maar naar de foto's hier boven. Rechts niks, links wel. Daar gaat hij vast nog last van krijgen.....