Het was dat het zonnetje even op dit exemplaar scheen en dat hij wél wakker was, anders had ik de Goudplevieren op het bollenveldje mooi over het hoofd gezien. Om hem heen zaten er een stuk of dertig te pitten, waarvan je vaak alleen het koppie zag. Maar ik weet ze nu te vinden!
De jonge Bruine Kiekendieven op de Lakerpolder zijn er nog steeds en worden door zowel pa als ma vreselijk verwend. Die groeien op tot onzelfstandige luiwammesen, wat ik je brom!
En wat mij trouwen nu pas opviel, is dat pa onderop zijn vleugels aan beide zijden een soort 'N' heeft staan (zie foto). Een zelfverzonnen wingtag wellicht?
En aan het einde van mijn rondje kwamen deze twee Grote Zilverreigers mij nog even begroeten c.q. uitzwaaien. Nou, de groeten terug!