Ik begon met de beklimming van het duin aan de Houtrustweg. Ik hoopte vanaf de uitkijkpost naast de ontluchtingspijp een glimp te kunnen opvangen van jagende Duindorpertjes, om er dan vervolgens achter te komen waar de prooi naartoe ging. Mis evenwel. Ik stond voor joker.

^{Prooioverdracht #2}

Toen door naar de Natte Pan. Daar is wel volop activiteit, maar ik kan er weinig chocola van maken. Wél heb ik aan de hand van de foto's nu toch de indruk dat het gewoon een hetrokoppel is. Ik zag twee keer dat het mannetje een prooi aanbracht. De eerste keer moest hij haar daarvoor uit de kast lokken; de tweede keer was zij gewoon op de overdrachtplek op hem blijven wachten. Liever lui dan moe kennelijk. Beide keren vloog zij met de prooi uit mijn zicht en bracht er niets van naar de kast. Ook gezien het ontbreken van poepstrepen, heeft het er alle schijn van dat er dus géén jongen zijn; hooguit eieren. Maar die laten ze dan wel heel lang aan hun lot over. We houden ze in de gaten.

^{En snel wegwezen!}

^{Ja, doei. Ik zorg wel voor het eten....}

Bij de derde statie - Parnassia, Monster - was het wél raak. Volop poepstrepen en ook twee prooioverdrachten. Die hapjes werden rechtstreeks het nest in gezwiept, waarna het vrouwtje zich rap uit de voeten maakte. Kennelijk dus al grote, gulzige en daardoor voor haar vervelend opdringerige jongen. Beide keren vloog zij terug naar de overdrachtplek en bood het mannetje aan te paren. De eerste keer trapte hij er nog in, de tweede keer maakte hij dat hij weg kwam. Er moet tenslotte iemand voor het eten zorgen, toch?