Het Bonte Strandlopertje was kennelijk zo moe, dat hij het allemaal best vond. Zolang ze hem maar lieten pitten. Ontstond er onder de hem omringende Steenlopertje wat onrust, dan hipte hij op één poot wat dichter naar mij toe om van de rest verlost te zijn. Ik vond het ook best.... als hij mij ook maar mijn gang liet gaan.