Toen ik tussen de buiencomplexen een gat zag ontstaan, besloot ik een poging te wagen om de Geelgorzen te platen. Nee had ik, ja kon ik krijgen. Het zou een nieuwe soort voor mij zijn (en worden, bleek achteraf).
Het leek even uit te draaien op een (tegenlicht-) silhouetje van een Geelgors en een vluchtfoto van een onrustbarende Sperwer (foto 1.). Dankzij de ontdekker Jan Wierda en de immer stimulerende Fred Klootwijk, stelde ik mijn vertrek echter telkens weer uit, totdat Willem-Jan kwam en de beestjes voor hem wél weer netjes in een boompje gingen zitten. Werd het toch nog iets meer dan een bewijsplaatje. Met dank aan de mannen en de vogels. Hopelijk krijg ik binnenkort nog een herkansing! Maar voorlopig heb ik soort 295 binnen! Kassa!