Zo zout had ik het nog nooit gegeten. Een Torenvalk die je komt uitzwaaien. Maar - geloof het of niet - het overkwam mij écht vandaag. Het zat zo.

Ik was naar de Schaapweimolen in Rijswijk getogen om te zien of in de aldaar aanwezige kast gebroed werd. De molenaar wist mij echter te melden dat hij in het prille voorjaar wel wat 'verkennend gedoe' had gezien, maar dat het er sindsdien stil was. Geen broedpaartje dus. Wellicht wél aan de overkant!

Aan die overkant trof ik op de dijk inderdaad een bezette paalwoning. Er zat een vrouwtje ijverig in te broeden. Toen ik te zamen met de kasteigenaar wat stond te praten en te kieken, kwam plots het mannetje aanzeilen. Die verjoeg eerst wat opdringerige Kauwtjes en ging daarna in de kast schuilen voor de winterse bui die over kwam. Hij hield ons ondertussen met een schuin oog in de gaten. Nieuwsgierigheid of bescherming van zijn vrouwtje? Geen idee. En toen ik na de bui mijn biezen pakte en naar mijn - zo'n halve kilometer verderop - geparkeerde auto liep, haalde hij mij in en ging in de lantaarnpaal voor mijn auto zitten. Je zou het kunnen uitleggen als 'uitgeleide doen'. Ik houd het daar maar op, want wat moet ik er anders van maken, toch? Toen ik instapte, verdween hij weer met een vriendelijke zwaai. Tot een volgende keer!