Deze Ransuil had evenveel belangstelling in de kleine vogeltjes op de blokken als ik, alleen met een volledig ander oogmerk.
Ik volgde vanmorgen op het Zuidelijk Havenhoofd een Winterkoninkje, wat Oeverpiepers en een...? Ik kon het net niet zien. Ik had de kijker er nog niet op gericht of daar kwam plots deze uil vanaf een paar meter verder tussen de blokken vandaan. Die had wel trek in een....? En ik weet het dus nog steeds niet, want het vogeltje bleef voor geen van ons tweeën zitten.
De uil bleef - achtervolgd door twee Zwarte Kraaien - nog wat jagen rond de oude kop. Zo ging hij bijvoorbeeld - ook tevergeefs - achter een Oeverpieper aan. Geheel gefrustreerd landde hij tenslotte weer tussen de blokken. Nu aan de buitenkant. Toen ik hem daar - heel behoedzaam sluipend - vanaf nog geen twee blokken afstand, wilde platen, peerde hij hem naar het duintje voor het parkeerterrein. Daar vond ik hem niet meer terug.

Wél deze Zwarte Roodstaart. Die moet oppassen dat zij ook niet op de menulijst komt te staan. Zou jammer zijn voor haar (maar wél lekker voor de Ransuil).