Ik begreep er geen moer van. Ik hoorde wat Goudhaantjes piepen, maar zag ze niet. Totdat ik in de gaten kreeg dat ze achter de radiatorschermen en in de wielkasten van de geparkeerde auto's op zoek waren naar lekkere hapjes. Dat verwacht je toch niet? Deze fotografeerde ik dus onder een auto. Niet mooi, maar als bewijs van mijn verhaaltje.
Bij de Zwarte Roodstaarten was het wat gemakkelijker. Die hoorde én zag ik. Makkie!