Kiekeboe...

Zoals het wijze uilen betaamt, zaten de negen Ransuilen behoorlijk verscholen tussen de takken. Piet had er eergisteren een behoorlijk vrij zitten, dus wilde ik dat ook…. Ik vond ze en het klikte. Het resultaat is niet perfect, maar wél leuk, toch? En die tiende die Piet had gezien? Die zat waarschijnlijk vlakbij op ooghoogte, netjes in het zonnetje op mij te wachten, maar ik vond hem niet. Volgende keer even roepen graag…ja..!

Piet's Appelvinken zaten er ook, maar wilden niet bij mij op de foto. Ik hoorde er twee roepen, maar kon ze tegen het licht in, niet vinden. Twee andere fotografen hadden meer geluk. Maar ja, het moet niet té gemakkelijk gaan, anders kan iederéén het.