Het kostte mij wel een zeikpoot, maar toen had ik ook wat. Een zeer zeldzaam vrouwtje Zadellibel. (Een nieuwe soort voor mij: #37)

Ze lag namelijk een beetje te verzuipen en kon nauwelijks het hoofd boven water houden. Dus moest ik met één voet te water om haar te kunnen op scheppen. Aanvankelijk bleef ze beduusd op mijn hand staan. Maar al snel begon ze zich droog te flapperen. Vervolgens liep ze mijn mouw op en ging zich uitvoerig staan te poetsen. Ze vond het best dat ik haar met mijn telefoon van alle kanten kiekte en filmde. Na een minuut of zes - zeven was ze vliegdroog en vertrok. Ze maakt een paar rondjes boven het plasje dat haar bijna noodlottig werd en kwam na een paar minuten weer vlak bij me zitten (met mondkapje gelukkig) om haar eitjes af te zetten. Wat een wonderlijke ervaring!

(Voor alles wat ik nog meer zag en kiekte, moet je maar even op waarneming.nl kijken.)