Zowel de Zeekoet als de Sneeuwgors zijn dezer dagen al aan bod gekomen op mijn site. De Zeekoet mag in de herhaling omdat hij in zulke rare kleurtjes zwom dat het net niet echt leek. Te danken aan de weerschijn van de omliggende schepen.
De Sneeuwgors is nog even het vermelden waard, omdat ik dit keer een vrouwtje trof en tóch op het dijkvak waar ze net hebben gemaaid. Ik dacht dat dat einde oefening zou betekenen voor mijn Sneeuwgors-waarnemingen, maar niets is minder waar dus. Vandaar: tweemaal hetzelfde maar dan anders.
De Klapekster stond vandaag op het menu. Arno had mij getipt over een mogelijke locatie en die klopte. Op de heenweg zag ik nog niets, maar op de terugweg vanaf de Ganzenhoek zat hij op de aangewezen plek - tegen het licht in - in de top van een struik. Met de verrekijker kon ik vaststellen dat hij het écht was. Jippy, missie half geslaagd! Met de camera op een vol punt op overbelichten vlug wat ver-weg-bewijsplaatjes geschoten, toen hij plots op mij af vloog en aan de goede kant van het licht redelijk dichtbij ging zitten. En wat dacht je wat? Baden-Powel had het nog zo gezegd: 'Be Prepared'! Maar ik? Eerst geklikt en toen bedacht dat hij nog op overbelichten stond. Te laat! Gevlogen. Nog een paar keer redelijk in het licht geland, maar telkens te ver weg voor het mooi. Maar ik heb hem, soort 201. Hier het bewijs, met dank aan Arno. En ik weet nu waar ik het zoeken moet.
Zie ook mijn registratie op waarneming.nl.
Onvoorstelbaar zacht, en dat voor 5 november. Maar ja, ik heb er geen bezwaar tegen.
Mijn dag begon al gelijk goed. Op het Zuidelijk Havenhoofd voerde een Bruinvis speciaal voor mij een showtje op. Tussen de Oude koppen bleef hij af en toe half boven water even stil liggen, om dan vervolgens met een fraaie boog weg te duiken. Een keer kwam hij recht op mij af zwemmen, kwam snuivend bovendrijven om vervolgens af te zwenken richting open zee. Een soort afscheidsgroet.
Tussen de nieuwe koppen was de Zeekoet bezig en tussendoor piepten de Oeverpiepers.
Na de Jumbo en de lunch ging het richting Ganzenhoek. Daar trof ik Goud- en Vuurgoudhaantjes, Kuifmezen, deze Glanskop, een Groene Specht, behoorlijk wat Grote Bonte Spechten en nog wat vliegende rovers.
Een glanzende dag al met al, met dank aan mij ouwe (wel) trouwe Canon EOS 50D.
Omdat de foto's die ik vandaag op de Brouwersdam schoot niet beter waren dan ik al had, kan de balans van oktober worden opgemaakt. Lang heeft de bijzondere gast - een Noordse Stormvogel - die op 10 oktober in de Scheveningse Haven zwom op de eerste plek gestaan. Hij werd op het laatste moment echter met een banddikte ingehaald door dit kleine ding. De 'Verdwaalde Winterkoning' op het Zuidelijk Havenhoofd van 29 oktober heeft een net iets hoger knuffelgehalte; vandaar dat die werd benoemd tot Foto van de Maand oktober.
Je gelooft het of niet maar ik had zojuist als ontbijtshow voor mijn raam langs zwevend/vliegend eerst een Ruigpootbuizerd en nog geen minuut erna ook nog een Velduil.
Die eerst kwam uiterst vaag - maar goed genoeg om hem definitief te kunnen determineren - op de in der haast gemaakte foto's*. Die uil echter zat zo dicht tegen de gevel van mijn flat aan en kwam zo rakelings (op twee meter) over mijn fototoestel heen, dat mijn autofocus (die op > 3 meter stond) er niet mee overweg kon.
Ik ben nog een beetje sprakeloos! (*Zie ook mijn registratie op waarneming.nl.)
Mijn ochtendronde door de haven leverde mij, naast een aantal leuke sociale contacten, geen Zeekoet of andere spectaculaire waarnemingen meer op. Dat werd 's middags na de Jumbo en de lunch ruimschoots goed gemaakt. Op het Zuidelijk Havenhoofd vlogen al gelijk de Tapuiten, de Oeverpiepers en de Winterkoninkjes me om de oren. Ik heb er aardig wat foto's aan overgehouden. Maar het werd nóg mooier. Ongeveer kwart over drie kwam, achter een binnenvarende sportvisser, een juveniele Jan-van-gent mee. Voordat hij erop stond zwenkte hij echter af en landde even verderop in zee. Ik kon toen nog wat ver-weg-bewijsplaatjes schieten. Maar het gaat nóg verder..
Hij was nog niet opgevlogen of daar dook letterlijk de Zeekoet op tussen de koppen. Hij kwam ruim op de foto. Ook wel wat te ver weg, maar zijn worsteling met een veel te grote vis - die hij uiteindelijk ook moest laten gaan - staat er acceptabel op.
Het was me het dagje wél meneer Dröge!
(Zie ook waarneming.nl en mijn Vogelalbum.)