Als het beest niet zo vliegensvlug was geweest, was mijn eerste foto van hem nóg mooier geworden dan deze.
Het zat zo....je gelooft het niet. Ik wilde vandaag met mijn 500 mm. een poging wagen mijn Koekoek-foto's van gisteren te verbeteren. Toen ik aankwam hoorde ik hem nog niet. Daarom besloot ik eerst even op verkenning te gaan om te voorkomen dat ik mij voor joker een breuk aan dat ding zou tillen. Nou, dat hoefde wat hem betreft mooi niet. Ik had nog geen twintig stappen - zonder camera - richting populierenbosje gezet, of daar haalde hij mij in. Alsof hij mij had zitten opwachten. Terwijl hij zich in een van de hoogste bomen ging warm zingen, speerde ik terug naar mijn auto, maakte mijn camera klaar en spoedde mij vervolgens naar het plekje op het pad waar ik hem hoopte te portretteren. Voordat ik mijn statief daar had uitgeklapt kwam hij al op de tak zitten waarop ik hoopte. Alsof hij mijn gedachten had gelezen. Hij keek mij ongeduldig aan. En juist dié foto kon ik nog niet maken. Die van drie tellen later wél. Maar toen was hij al een boompje verder gevlogen. Stuk ongeduld. Hoewel.. deze foto - de eerste van de ochtend dus - bleek achteraf toch de beste geworden te zijn. Jippie e.d.
De rest van mijn 'vangst van de dag' bestond uit één Bosruiter*, twee Oeverlopers en één Tureluur. Alleen de eerste twee kwamen in het Vogelalbum.
* Zie mijn determinatieverzoek en de reacties daarop.
Wie het niet gelooft moet maar op mijn computer komen kijken. Vanaf 1 mei staat de Koekoek op de elektronische agenda. En laat dit nou uitgerekend op de eerst meidag de eerste vogel zijn die ik hoorde toen ik bij de Zevenhuizerplas uit mijn auto stapte. Bovendien was hij zo vriendelijk om zo af en toe neer te dalen tot op fotografeerbaar niveau. Wat wil een mens nog meer? Nou dat kan ik je gauw vertellen: ik wilde dat ik mijn kanon bij me had gehad, want dan waren het een toppertjes geworden. Nu blijft het bij 'veel beter dan ik had'. In het Vogelalbum staat er nog een trouwens.
Aan het einde van mijn latijn ging het mannetje mij nog een beetje zieken door twee keer op zo'n drie meter langs te vliegen. Een keer zat er helaas een boompje tussen waarin hij eigenlijk wilde landen tot hij mij zag. De tweede keer verraste hij me zo dat ik van schrik vergat af te drukken. Van die dingen ja! Bovendien werd ik ook nog eens 'vreselijk' afgeleid door een Rietzanger die mij maar probeerde weg te lokken van mijn stekkie en door een paartje Blauwborst dat op het pad waarop ik stond ging foerageren.
Moe haalde het Vogelalbum. Pa en de Rietzanger konden de toets der kritiek niet doorstaan. Het was ook meer dan mooi geweest!
Ja, Bruine Kiekendieven zijn schadelijk. Zeker voor mijn boot.
Tijdens een fotoshoot met twee mannetjes boven de Kogejespolder, liep ik met een donderend geraas vast op een zinker. Dat is een buis die over de bodem van een water behoort te lopen, maar in mijn geval net iets teveel dreef. Een semi-drijver als het ware. Hij kwam klem te zitten tussen schroef en roer. Beroerd dus! Eger met zijn 'Free Willy' (voor deze ene keer omgedoopt tot 'Free Wimmy') moest eraan te pas komen om de Wittekop te bevrijden. Het leverde in elk geval onbalans in de schroefas op en dat wordt knap dokken. En daarom zijn Bruine Kiekendieven dus schadelijk! Pas er voor op! Hoe schadelijk zal morgen blijken als Wittekop in de kraan hangt. 't Zal mij benieuwen.
Behalve die twee mannetjes zaten er niet zoveel soortgenoten op de plas. Ik zag welgeteld één prooi-overdracht, maar dat was het dan ook.
Op 't Joppe tenslotte bleek het vrouwtje Sperwer nu toch wel vast op het nest te zitten. Dat lijkt dus verdacht veel op broeden. We houden het in de peiling!
De twee hoofdrolspelers op het toneel aan de Dodaarsweg in Zeewolde op één foto.
Een jong vrouwtje Blauwe Kiekendief dat een jonge Ruigpootbuizerd opjaagt. Geen topprent, maar gezien de afstand en het heiige weer een acceptabele. Wat er van de rest van de opnames is geworden zien we morgen dan wel weer. Eerst even bijtanken.
Het was rustig in de Ganzenhoek. 's Morgens lieten alleen de spechten van zich horen. De rest was muisstil. Aan het einde van de ochtend kwam Don en hebben we nog een rondje gedaan op zoek naar de Klapekster. Ook die hield zich schuil. Op de terugweg naar het parkeerterrein kwamen we ineens terecht in een zwerm piepend gevleugelte. Die bestond uit allerlei soorten mezen, Goudhaantjes, Boomkruipers en volgens mijn bescheiden mening een Kleine Bonte Specht, althans een specht van het formaat tussen Mus en Spreeuw. De diverse bewijzen waren helaas gevlogen voordat ik de ontspanknop kon indrukken. Alleen de Boomkruiper bleef lang genoeg zitten, maar die foto werd niet beter dan deze van maart 2010. Jammer trouwens dat die zittenblijver niet gelijk maar even de Taiga was, want die was er ook weer gesignaleerd. Volgende keer beter?!