Het Duindorpse Torenvalkvrouwtje schreeuwde vanmorgen om mijn hulp bij het verjagen van een kat. Die had een route gekozen die leidde naar het - op de grond zittende - eerste uitgevlogen jong en dat konden wij niet toestaan. Die viervoeter moet - denk ik - wel even naar de dierendokter, want ma plantte haar klauwen in zijn kop toen hij - op mijn achtervolging reagerend - wél rechtsomkeert maakte, maar niet snel genoeg naar madame's zin.

Of de kat later niet zijn gram gehaald heeft, weten we de komende dagen pas. Toen ik namelijk het terrein verliet aan het einde van de middag, was de jongeling nergens meer te bekennen. En onbevredigende afloop van een enerverende dag dus.

Die dag begon met een jong dat er duidelijk zin in had. Die rende, al vleugelflapperd, wat over de stok heen en weer. Al snel had hij het kunstje in de gaten en sprong/vloog het dak van de kast op. Vandaar uit probeerde hij als een heuse bergbeklimmer de top van de schoorsteen te bereiken, doch dat mislukte jammerlijk. Uiteindelijk liet hij zich terug vallen op de kast om daar even later elegant vanaf te zweven. Hij landde echter beduidend minder elegant in de wilg waar een Eksterpaar aan het broeden is. Die stelden zijn onaangekondigde bezoek bepaald niet op prijs. Doch toen zij hem dat duidelijk probeerden te maken, greep zijn moeder hardklauwig in. Die hield de Eksters met recht "onder zich" zolang het jong daar takkeling aan het spelen was. Even later stimuleerde zij hem om het dak van een van de gebouwen op te vliegen. Hij volgde haar trouw. Wat later raakte hij echter aan de grond, tussen gebouw en hek. Lastig wegkomen daar. Smal en hoog opgeschoten stengels en gras. Hij heeft het veelvuldig - afgewisseld met hazenslaapjes - geprobeerd en klaarblijkelijk is het hem dus gelukt, met of zonder hulp van de kat (of van welk ander minder vriendelijk dier dan ook). Wij zullen het spoedig weten.

^{(Klik voor de diashow en het YouTube-filmpje op de desbetreffende button.)}