Ik had mazzel vanochtend. Het zat in de lucht. Ik voelde het. Maar het moest nog wel even gebeuren natuurlijk. En ja hoor! Mijn eerste prooi-overdracht van het seizoen op de kiek! Jippie!

De beide Torenvalken zaten aanvankelijk in de ontluchtingspijp in het duin. 'Als jij nou even voor eten zorgt, dan maak ik het huis ondertussen aan kant.' En zo gebeurde het. Hij vloog af om te gaan jagen en zij om te gaan draaikonten in de kast.
Toen ze daarmee klaar was, werd ze knap ongeduldig. Honger! Ze ging eerst in de opening wat voor zich uit zitten bedelroepen, maar dat hielp niet. Doof zeker? Dan nog maar even poetsen. Toen vliegend buiten de kast kijken en tot slot het kraaiennest in. Niks te zien!
Ze besloot hem zelf maar te gaan zoeken. En dat hielp. Spoedig daarna kwamen ze terug speren. Pa voorop met het eten; moe er achteraan. Hij dropte het in de kast en zij pikte het op om ermee naar haar vreetplek te vertrekken. Een perfecte prooi-overdracht! Volgens het boekje.
Het mannetje was voldaan; het vrouwtje bijna! En ze leefden nog lang en gelukkig!