Het Torenvalkvrouwtje vond dat ze me nu genoeg voor joker naar het oude Norfolkterrein had laten komen. Ze streek speciaal voor mij even neer op het Zuiderstrandtheater en ging daar wat nonchalant om zich heen zitten kijken. Het mannetje had geen zin in die flauwekul. Hij liet zich wel even zien, maar op afstand. Eerst biddend boven het duin en toen heel even in een lantaarnpaal. Lekker met zijn rug naar mij toe, maar vooruit. Ik heb ze alle twee in elk geval weer eens in levende lijve gezien. Fijn zo.