De Jachthaven-IJsvogel zat weer op zijn stekkie in de West-hoek onder de loopplank naar de bootjessteiger. Toen hij mij zag peerde hij hem. Eerst naar het spuisluisje en later naar een steigerpaal. Niet te kieken!
Als troost dook er wel vlak naast mij een Dodaarsje op en even later een Zwarte Roodstaart. En om de pleister op de wonde groot genoeg te maken, liet ook de Jachthaven-Zeekoet zich netjes fotograferen.
En de IJsvogel? Die kwam in de tussentijd nog even pesterig voorbij flitsen, remde en ging vlakbij - maar wel lekker buiten het bereik van de camera - op een damwand zitten. En toen ik mijn kop om het hoekje stak, verdween hij weer als een speer. Ik zál hem krijgen!