Torenvalk

Onverstoorbaar stond hij vanmorgen te schuilen voor de regen, ons Torenvalk-mannetje. En gelijk had hij...

Eén van de vijf Duindorpse Torenvalkjongen gaat de boeken in als "vermist". Ook vanmorgen verscheen hij niet op het appel. Wat zijn lot is geweest, zal onduidelijk blijven. Jammer maar helaas.

Daarmee verklaar ik het Broedverslag Torenvalken Duindorp officieel voor "afgesloten". Dank voor de aandacht en tot volgend jaar.

Torenvalk (juv.)

Nu ook het laatste Duindorpse Torenvalkjong uit de kast is gekomen, zijn ze nauwelijks meer te tellen. Ze dartelen gezellig door het radioduin en blijven niet even op een rijtje zitten. Wij (Jan, Marius en ik) gaan er echter vanuit dat een van de vijf het niet heeft gered. We kijken morgenochtend nog even of ze wellicht allemaal in de kast hebben geslapen en anders houden wij het er op. Zou jammer zijn, maar zo zit de natuur nu eenmaal in elkaar.

Tot morgen!

Torenvalken

Torenvalken

Het vijfde Duindorpse Torenvalkjong is zoek. Al een paar dagen hebben we drie vliegvlugge jongelingen in het duin en één luiwammes in de kast.

Nummer vijf is al die tijd buiten beeld. Óf hij ligt ergens in de kast, óf hij is voor zichzelf begonnen, óf.....vul zelf maar in. Ook vanochtend konden Marius en ik hem niet vinden. Het vrouwtje kennelijk ook niet, want die zat regelmatig luid roepend in de dakgoot, zonder dat wij de aanleiding daartoe konden ontdekken.
Wij werden tijdens onze daarop volgende zoektocht in het radioduin trouwens wel mooi begeleid door de zang van een Roodmus. Ook die trouwens niet gezien. Dus voeg die maar toe aan het opsporingslijstje als je toch mee gaat speuren....

Had ik gisteren nog de vrees dat #1 misschien wel kattenvoer was geworden; vanochtend bleek het tegendeel. Hij zat op zijn dooie (maar dan levend) gemak tegen de schoorsteen van het A-gebouw aan, lekker in het zonnetje. Moe hield boven hem de wacht.

Van Willem, de huismeester van het oude zendercomplex, hoorde ik trouwens dat hij gisterenavond vrolijk ronddartelde op het terrein en had kennisgemaakt met alle aanwezigen, inclusief de twee honden. Zij fotografeerden hem; hij vond alles best. Had ik dat maar geweten, qua nachtrust dus.

Tijdens onze ochtendwacht gebeurde er niets bijzonders, behalve dan dat #1 even showde dat hij al prima kan vliegen en landen. Een hele opluchting. Die redt het wel.
De vier nestjongen bleven dat, ondanks aansporingen van moe om eruit te komen. Maar ja, dan moet ze ze ook niet vetmesten daarbinnen, zoals ze vandaag deed. Daar worden ze net zo lui van als hun pa. Die doet ook alleen maar iets als ma hem de huid heeft vol gescholden. Het lijken verdorie net mensen!